Cecile van der Sanden
Born to run
Als boogschutter ben ik in 1964 in Brabant ter wereld gekomen, getogen in Nijmegen. Mijn basisschooltijd vond ik fijn, ik rende naar school en keek uit naar de gymlessen en het buiten spelen. ‘Born to run’, dat is wat een loopmaatje in een gegeven horoscoopboekje voor me schreef. En hoe vaker ik het lees, hoe meer waarde het voor me heeft. Op de basisschool gestart met hardlopen via een onderwijzer wiens vrouw topatlete was. Spelenderwijs begonnen, heel veel gespeeld. Als kind was ik altijd buiten aan het voetballen, ik deed niet onder voor de jongens. Die drive om te bewegen, de natuur op te zoeken heeft mij altijd kracht gegeven. Opgegroeid in een gezin van zes kinderen, zonder vader die al in 1966 overleed. Mijn moeder heeft een topprestatie geleverd, daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor.
In mijn jeugd bestond er nog geen meidenvoetbal, wel meidenhockey. Dus ben ik gaan hockeyen en in een paar jaar van de 3e klasse naar de hoofdklasse geschoven. Op gras leren hockeyen, kunstgras was een uitzondering in die tijd. Te laat mee begonnen, mijn looptechniek was uitermate beter dan mijn hockeytechniek. Ik werd dan ook de ‘lopende hockeyer’ genoemd.
De middelbare school vond ik maar niets. Lessen volgen die me niets boden, ik kon mijn energie niet kwijt tijdens de gymlessen waarin grondoefeningen de standaard waren. Gelukkig moest ik enkele kilometers naar school fietsen, daar zat dan de snelheid in. Om vervolgens snel mijn huiswerk te maken, om daarna buiten te gaan spelen: voetballen, rennen, alles kwam aan de orde. En natuurlijk heb ik me aangesloten bij hardloopclubs, daar heb ik er vier van versleten in Nijmegen.
Opleiding en CSPN
Een sportopleiding volgen was mijn droom. Die viel in duigen toen ik bij het CIOS Arnhem weg werd gestuurd omdat ik niet turnen kon! Ooit een hardloper tegengekomen die kan turnen? Dat was een klap voor mij. Dierenartsassistentie kwam op mijn pad, ook de opleiding sportmassage. Mooie opleidingen, maar ik zocht naar meer. Via een loopmaatje hoorde ik van het bestaan van de opleiding podotherapie, dat paste wel bij mij. In 1991 heb ik mijn studie podotherapie aan de Fontys Hogeschool in Eindhoven afgerond en ben ik ook meteen gestopt met tophockey in Den Bosch. De Internationals waren zoveel technischer dan ik, daar kon mijn loopvermogen niet meer tegen op.
Mijn perfectionistische instelling vroeg om meer kennis. Ik ben toen een aantal maanden naar de VS gegaan om colleges te volgen op Temple University Philadelphia, pionierend om het vak in Nederland beter op de kaart te krijgen.
In 1993 ben ik mijn Praktijk Podotherapie in Nijmegen gestart. In 2005 een praktijk in Bemmel overgenomen, maar dat was te veel van het goede, ben toen in 2006 met de praktijk in Nijmegen gestopt. Inmiddels werkte sinds 2002 Marieke van Wanroij bij mij in de praktijk. Ze leende van mij een fiets, die ik vervolgens nooit meer terug zag, want ze fietste iedereen er af. Ze heeft 10 jaar topsport wielrennen bedreven naast haar werk als sportpodotherapeut en is me altijd trouw gebleven. Samen waren we een team dat hart had voor de sport, de patiënt, de medemens: onze slag zin was: Altijd in beweging!
De passie voor hardlopen blijft
In al die jaren ben ik altijd blijven hardlopen, mijn gevoel, mijn sporthart volgend. Rond 2009 liep ik mijn eerste trail: Crêtes de Spa die ik behoorlijk pittig vond. Twee dagen later bleek dat ik in mijn leeftijdscategorie 1e was geworden. Ik vond het fantastisch, had de trails ontdekt, en wilde eigenlijk nooit meer anders: met power de heuvels opknallen, kapot gaan en weer herstellen.
In 2015 heb ik de opleiding tot hardlooptrainer gevolgd en daarop volgend mijn hardloopclubje Run7Days gestart. In 2018 heb ik de opleiding tot trailruntrainer gevolgd bij Hardlooptrainers Nederland, en jawel ik was de eerste trailruntrainer in Nederland. Zelf heb ik afstanden gelopen tussen de 5 en 70km. Ik hoop dat er nog langere afstanden gaan volgen.
Aan de samenwerking met Marieke van Wanroij kwam in oktober 2019 een eind: Marieke werd Performance Coach bij het dameswielerteam van Jumbo-Visma! Dus alleen weer verder met veel dank aan onze samenwerking.
Gezondheid en intermittent Living
Ook op gezondheidsgebied ben ik me blijven ontwikkelen. In 2020 heb ik de opleiding Orthomoleculaire Therapie volgens de PNI bij 2020 Natura Foundation gevolgd. Voeding heeft altijd mijn interesse gehad. Al vroeg in mijn leven kon ik de varkens in de vrachtwagens op weg naar het slachthuis niet aanzien of aanhoren. Ik ben toen meteen gestopt met het eten van vlees en heb het nooit meer gegeten. Plantaardige voeding heeft mijn voorkeur. Daarnaast houd ik van gefermenteerde voeding die ik zelf maak: Kombucha, zuurkool, kimchi en allerlei andere groenten.
In 2021 heb ik de opleiding tot Intermittent Living Coach gevolgd. Hier ging een wereld voor me open. Ik ben hiermee ‘besmet’ geraakt en wil nooit meer anders. Elders lees je wat deze leefwijze inhoudt. Beïnvloed je gezondheid met interventies die de oermens al had. De huidige mens is veranderd, maar onze genen zijn nog precies hetzelfde!
Wel, zoals je kunt lezen ben ik van jongs af aan met gezondheid bezig geweest. Het buiten zijn, sporten, tophockey spelen, studies volgen, boeken lezen, kinderen opvoeden met gezonde voeding. Het is de rode draad in mijn leven.
Ik wil mijn medemens laten beseffen dat je lichaam gevoed kan worden met gezondheid, door het specifieke interventies aan te bieden. Elke mens is anders, eet anders, beweegt anders, maar voor iedereen is gezondheid belangrijk. Gezondheid is meer dan niet ziek zijn.
Als ik mezelf mag typeren: zorgzaam, sportief, sterk, perfectionistisch, principieel, eerlijk, ook wel onrustig omdat ik zoveel uit het leven wil halen, behulpzaam, kritisch, rechtvaardig, positief en zachtaardig. Zoekende naar perfectie, op het gebied van sportpodotherapie, van gezondheid en leefstijl, van technisch hardlopen, van mensen de helpende hand bieden en de natuur redden.
